Wszawica łonowa pediculosis pubis

Wszawica łonowa choroba pasożytnicza przenoszona przede wszystkim drogą płciową, lecz także może być przenoszona poprzez noszenie odzieży osoby zainfekowanej oraz za pośrednictwem pościeli. Wywoływana jest przez niewielką wesz o długości od 1,5 do 2,5 milimetrów, która przytwierdza się do włosia, przy samej powierzchni skóry. W owłosionym miejscu składa jaja. Okres wylęgu wszy trwa około trzydzieści dni, a pożywieniem pasożyta jest krew człowieka. Samica może złożyć jednorazowo około 35 jaj. Aby proces wylęgu mógł przebiegać prawidłowo, konieczna jest odpowiednia temperatura. W momencie, kiedy spada ona poniżej 20 stopni Celsjusza, wylęg zostaje zahamowany. Charakterystycznym objawem choroby wszawicy łonowej jest silny świąd okolic łonowych oraz podbrzusza, pojawiają się również tak zwane plamy błękitne, które powstają na skutek hemolizy erytrocytów, w miejscu ukłucia wszy. Samice mogą rozprzestrzeniać się także na inne części ciała, z wyjątkiem skóry owłosionej głowy. Wszy łonowe mogą zatem pasożytować również pod pachami, na brwiach, rzęsach i innych owłosionych miejscach na ciele.