Dur brzuszny

Dur brzuszny choroba zwana dawniej tyfusem lub tyfusem brzusznym ostra, cykliczna infekcja zakaźna bakteryjna jelitowa wywołana Gram-ujemnymi pałeczkami Salmonella enterica, serotyp Typhi (Salmonella Typhi). Wywołują ją bakterie z grupy salmonelli, które w temperaturze 60 °C giną już po kilkunastu minutach. Choroba jest szeroko rozpowszechniona na całym świecie, jednak częściej występuje w regionach o gorącym klimacie i złych warunkach sanitarnych.
Tyfus, dur brzuszny wywołany jest przez bakterie Salmonella typhi, Bakteria duru brzusznego jest w stanie utrzymać swoją żywotność w glebie i wodzie do 5 miesięcy w kale - około 20 dni. Przez kilka tygodni można je przechowywać na produktach spożywczych, zwłaszcza na sałatkach mlecznych, mięsnych i warzywnych. Ponadto są one nie tylko konserwowane w żywności, ale także mogą się rozmnażać. Ale po podgrzaniu giną bardzo szybko. Te drobnoustroje można również zabić środkami dezynfekującymi - Lysolem, fenolem, chloraminą.
Do zakażenia tyfusem brzusznym dochodzi drogą pokarmową, wskutek spożywania żywności oraz wody zanieczyszczonej wydalinami nosicieli i osób chorych. Osoba zostaje zarażona pijąc zanieczyszczoną wodę lub jedząc żywność. Zakażenie może nastąpić drogą kontaktu np. w domu lub w pracy miejscu publicznym z przedmiotami które wcześniej dotykał nosiciel duru brzusznego.
Wzrost zapadalności obserwuje się w okresie wiosenno-letnim.
DOMOWE SPOSOBY zobacz wypróbuj =>>> https://domowe-sposoby.com/
Epidemia duru brzusznego  może wystąpić, gdy:
- nastąpi nieprawidłowe działanie oczyszczalni ścieków;
- wystąpi obecność źródła Salmonella typhi w przemyśle spożywczym źle dobrane parametry lub nieodpowiednie środki myjąco dezynfekujące;  
- naruszenie procesu sterylizacji, pasteryzacji w przemyśle.
Nosicielem i źródłem pałeczek duru brzusznego jest chory człowiekiem. Już pod koniec okresu inkubacji rozpoczyna się uwalnianie patogenu do środowiska, które trwa przez cały okres objawów klinicznych, a czasami przez pewien czas po wyzdrowieniu. W przypadku powstawania przewlekłego stanu nosiciela, osoba może wydalać bakterie przez całe życie, co stanowi największe zagrożenie epidemiologiczne dla innych osobników.
W organizmie ludzkim patogen duru brzusznego dociera do jelita cienkiego i penetruje pęcherzyki limfatyczne w dalszej części jelita cienkiego ( jelito kręte ). Mnoży się i przenika do krwiobiegu. W tym czasie pojawiają się pierwsze objawy choroby. Wraz z przepływem krwi mikroorganizmy wchodzą do różnych organów (wątroby, śledziony, węzłów chłonnych, szpiku kostnego) i tworzą tam ziarniniaki duru brzusznego. Po pewnym czasie z tych ziarniniaków wychodzą nowe patogeny, które ponownie wchodzą do krwiobiegu i rozprzestrzeniają się po całym ciele. Jest to powtórna  bakteriemia. Obecność żywych bakterii we krwi określa się mianem bakteriemii. Jednocześnie mikroorganizmy zaczynają pojawiać się w kale i moczu i są wydalane z organizmu.  
W wyniku wtórnych bakteriemii bakteria ponownie przedostaje się do jelita, a dalej przez jego ścianę do pęcherzyków limfatycznych. W wyniku tego na ścianie jelita powstają wrzody i ogniska martwicy. Dzieje się tak w drugim lub czwartym tygodniu choroby, w tym czasie powikłania są bardzo niebezpieczne - perforacja jelit lub krwawienie z jelit .
W piątym lub szóstym tygodniu wrzody goją się, organizm  tworzy odporność na bakterie wywołującą dur brzuszny. Odporność nabyta organizmu na dur brzuszny jest długa, trwa około 15-20 lat.
W Polsce od wielu lat notuje się jedynie tylko pojedyncze przypadki choroby dur brzuszny, powiązane z wyjazdami Polaków w rejony powszechnego występowania tyfusu brzusznego. Rejonami, gdzie występuje największe ryzyko zachorowania na dur brzuszny są: Ameryka Południowa (Peru), Afryka Północna i Zachodnia, Azja Południowa-Wschodnia, w tym głównie Indonezja, oraz Azja Południowa (Nepal, Indie). 
Typowa przebieg objawowy choroby dur brzuszny charakteryzuje się cyklicznym charakterem, w którym można wyróżnić 4 okresy: początkowy, baktermii, maksymalne nasilenie i rekonwalescencję.
Etap początkowy to pierwszy tydzień choroby ( pierwszy dzień choroby jest trudny do zidentyfikowania, ponieważ rozwija się stopniowo - przez okres 3-4 dni ) charakteryzujący się głównie objawami zatrucia: hipertermia rozwijała się stopniowo lub ostro (w ciągu 1-2 dni) do 38-39 ° C, ciężkie osłabienie, anoreksja niemal stałym objawem jest zaparcie. Wielu chorych doświadcza uporczywego bólu głowy, bezsenności w nocy i senności w ciągu dnia. Niektórzy pacjenci mają biegunkę typu jelitowego. Skóra ze wzrostem temperatury ciała jest sucha, z niewielkim jej spadkiem - umiarkowanie wilgotna. .  Pogrubiony język, pokryty nalotem, ale końcówka i krawędzie są czyste. Widać na nim ślady zębów. Skóra staje się blada. Żołądek jest obrzmiały, bolesny w dotyku.
W okresie bakteriemii etap drugi choroby tyfusu brzusznego u chorego występuje gorączka ciała osiąga najwyższy możliwy poziom. i pojawiają się: suchy kaszel, bradykardia z obniżeniem ciśnienia tętniczego, ból brzucha z kruczeniami i przelewaniem, nasilający się ból głowy, zamroczenie, a często także bladoróżowa, plamisto-grudkowa w 8-10 dniu choroby wysypka występuje u 55-65% pacjentów znajduje się głównie na skórze górnej części brzucha i dolnej klatki piersiowej, występuje też powiększenie wątroby i śledziony (niebolesne) i żółtaczka.
Etap trzeci symptomy duru brzusznego maksymalne nasilenie objawy zwiane z zaburzeniami świadomości, pobudzeniem, przejściem bezsenności w nadmierną senność, odwodnieniem i towarzyszącym skąpomoczem. Brzuch jest opuchnięty, wątroba i śledziona są powiększone. Ostanie stadium duru brzusznego to etap okres zdrowienia. W okresie ustępowania choroby główne objawy kliniczne znikają. Temperatura ciała wraca do normalnych wartości pojawia się apetyt, język staje się wilgotny i oczyszczony z płytki nazębnej, sen powraca do normy, osłabienie stopniowo zanika, a samopoczucie poprawia się.
W okresie powrotu do zdrowia od 7-9% pacjentów może wystąpić nawrót choroby.
Rozpoznanie, diagnoza duru brzusznego to przede wszystkim badanie fizykalne oraz wywiad medyczny np. o ostatnich podróżach zagranicznych pacjenta. Badanie laboratoryjne posiew krwi (warunek konieczny) oraz pomocniczo, jako podejrzenie, dodatni posiew w kierunku Salmonella typhi moczu, kału.
Dur brzuszny
ICD-10: A01.0 - Dur brzuszny